Kiedy ks. Herman Schaffer przybył do parafii miejskiej, ochroną zdrowia mieszkańców zajmowało się kilku lekarzy działających w mieście. Od początku XIX wieku przy ulicy Leczniczej 7 istniał szpital, który mógł przyjąć łącznie osiemnastu chorych. Ponadto funkcjonowały dwa przytułki: pod wezwaniem Ciała Chrystusowego przy ul. Browarnej, który był przeznaczony dla mężczyzn, oraz wzmiankowany już przytułek dla kobiet pod wezwaniem św. Łazarza u zbiegu ulic Wojska Polskiego i Ludwika. Proboszcz uznał za celowe uczynić coś w zakresie opieki zdrowotnej. W tym celu sprowadził do Raciborza siostry z zakonu szarych sióstr św. Elżbiety. Miały się zajmować ambulatoryjną opieką nad mieszkańcami Raciborza.
Zgromadzenie szarych sióstr św. Elżbiety, ze względu na noszone stroje zakonne nazywane szarytkami, zostało utworzone w Nysie w 1842 roku, gdzie znajdował się ich dom macierzysty. Z Nysy, 5 października 1867 roku, zakonnice przybyły do Raciborza. Były to Beatrycze Greifeld, jako przełożona oraz Bonifacja Heckel i Edyta Waldhaus. Zamieszkały w prywatnym mieszkaniu przy ulicy Zborowej 6.
W 1871 roku proboszcz miejski zakupił budynek starej poczty przy ulicy Solnej 20. Po zakupieniu jeszcze dwóch sąsiednich domów, w 1901 roku wybudowano nowy klasztor dla szarytek. Dodajmy, że dom zachował się do naszych czasów. Obecnie mieści się w nim Archiwum Państwowe. Szarytki zostały z niego usunięte w latach pięćdziesiątych XX wieku. Później służył jako przedszkole.
W 1880 roku siostry szarytki opiekowały się 273 chorymi, z czego wyleczono 222, a trzydzieści siedem osób zmarło. Wśród podopiecznych było 226 katolików, dwudziestu siedmiu ewangelików i dwudziestu Żydów. We wskazanym roku siostry wydały 6.176 porcji posiłków obiadowych i kolacyjnych.
Paweł Newerla
Czy zachowały się jakieś bliższe informacje o kaplicy klasztoru sióstr elżbietanek oraz zdjęcia wnętrza? Jeśli tak, to gdzie ich szukać?