Wielki rozmach prac budowlanych zrealizowanych w ciągu piętnastu lat, przygotowywał parafię do obchodów 700-lecia kościoła farnego. Z tej okazji ukazało się jubileuszowe wydanie krótkiej monografii świątyni, rzecz jasna pióra ks. Schaffera. W 1904 roku zakończono budowę nowego domu dla wikarych, który stanął obok plebanii. W miejscu tej wikarówki stoi obecnie plebania. W marcu 1905 roku kościół wyposażono w instalację elektryczną. Była to wówczas oznaka niezwykłego postępu. Racibórz bowiem dopiero na przełomie lat 1904/1905 uzyskał pierwszą miejską elektrownię wyposażoną w dwa generatory prądu stałego o mocy 70 kW każdy.
Na uroczystości 700-lecia miał przybyć osobiście biskup wrocławski kardynał Jerzy Kopp. Na ten dzień zaplanowano także bierzmowanie. W ramach przygotowań zorganizowano misje św., które odbyły się między 13 a 25 maja. Prowadziło je pięciu misjonarzy redemptorystów. Z Barda Śląskiego przybyli tamtejszy superior ojciec Franciszek Franz oraz ojciec Leitner. Żytawę (Zittau) reprezentował rektor ojciec Meister, a austriacki Leoben koło Grazu ojcowie Schweiger i Oberdörfer. Redemptoryści byli zdumieni żarliwością, z jaką katoliccy mieszkańcy Raciborzu słuchali nauk misyjnych i przyjmowali sakramenty święte.
Kardynał Jerzy Kopp przyjechał do Raciborza w sobotę 27 maja 1905 roku. O godzinie 16.35 specjalny pociąg z Wrocławia wjechał na raciborski dworzec. Tu biskupa z honorami witali: dziekan raciborski Chrabak, proboszcz bieńkowicki, kurat Krall, nadburmistrz (prezydent miasta) Bernert i wielu innych dostojników. Gdy pociąg stanął na dworcu. odezwały się wszystkie dzwony kościoła parafialnego, a także kościołów Św. Mikołaja w Starej Wsi oraz Św. Jan Chrzciciela w Ostrogu. W chwili ukazania się arcypasterza na schodach dworca, orkiestra zagrzmiała intratę powitalną, a zebrane na placu Dworcowym tłumy raciborzan wiwatowały na cześć wysokiego gościa. Pod schody dworca zajechały powozy. W pierwszym zajął miejsce kardynał Kopp oraz dziekan Chrabak a także generalny dyrektor komory książęcej Gehren. W drugiej karecie usiadł nadburmistrz Bernert, kurat Krall i biskupi kapelan. Trzeci powóz służył prezydentowi sądu krajowego i dyrektorowi sądu grodzkiego. Powozy przejeżdżały ulicą Dworcową, dzisiaj Adama Mickiewicza.
Jak informowały Nowiny Raciborskie: „Miasto było wspaniale przystrojone, domy prywatne i sklepy, nawet innowierców, tonęły w morzu zieleni drzewek, girland i wieńców. Wspaniały widok przedstawiała zwłaszcza ulica Dworcowa, w której po obu stronach wznosiły się dwa szeregi masztów, przystrojonych girlandami i chorągiewkami. Tuż przy placu przed landraturą ustawiona była nie mniej wspaniała brama tryumfalna, ozdobiona herbami biskupimi i państwowymi”.
Na chodnikach, na cześć najdostojniejszego arcypasterza, wiwatowały setki raciborzan. Od placu Dworcowego wzdłuż ulicy Dworcowej członkowie cechów i różnych towarzystw utworzyli szpaler. Na placu Zborowym, przy którym stał budynek raciborskiego starostwa, a przed gmachem ustawiono potem pomnik Józefa von Eichendorffa, stała brama tryumfalna. Tuż przy niej zajęli miejsca rajcy Raciborza, urzędnicy magistraccy i powiatowi, komendant garnizonu oraz dyrekcja kamery książęcej. To tu dostojnego gościa, w otoczeniu duchowieństwa dekanatu raciborskiego, powitał proboszcz ks. Herman Schaffer.
Po przywitaniu kardynała zaprowadzono procesyjnie do kościoła. Tłumy zgromadzonych raciborzan oddzielił od jezdni szpaler utworzony przez umundurowanych członków bractwa strzeleckiego. W kościele, który po raz pierwszy był cały rozjaśniony nowym oświetleniem elektrycznym, kardynał wygłosił homilię i udzielił zebranym arcypasterskiego błogosławieństwa.
Noc dostojny gość spędził w nowo wybudowanej wikarówce. Wieczorem był świadkiem niezwykłego wydarzenia. O godzinie 20.30 na placu Dworcowym uformował się pochód członków bractwa strzeleckiego, stowarzyszeń, związków śpiewaczych i cechów. Przy zapalonych pochodniach ruszył ulicą Dworcową i zatrzymał się przed plebanią. Zjednoczone zespoły śpiewacze wykonały dwie pieśni. Kardynał podziękował za owację, po czym pochód ruszył na Rynek i tam się rozwiązał.
Warto dodać, że na czas obchodów jubileuszu kościół został ozdobiony żarówkami. Umieszczono je na wieży po dwóch przeciwnych stronach, wskazały „1205”, a więc rok założenia kościoła, i „1905” – rok jubileuszu. Na pozostałych dwóch stronach umieszczono z kolorowych żarówek znaki „Α” (alfa) i „Ω” (omega). To dekoracyjne oświetlenie wieży zajaśniało w chwili powitania dostojnego gościa na placu Zborowym przez proboszcza miejskiego i jarzyło się wieczorami przez cały okres pobytu kardynała Koppa w Raciborzu.
W niedzielę, 28 maja 1905 roku, kardynał Kopp, w koncelebrze z proboszczem miejskim i kilkoma dalszymi księżmi, odprawił uroczystą mszę św. pontyfikalną. Wygłosił homilię a następnie 4.300 raciborzanom udzielił sakramentu bierzmowania. Zgromadzonym wiernym oświadczył, iż został upoważniony przez Ojca Świętego Piusa X do przekazania proboszczowi ks. Schafferowi życzeń z okazji zbliżającego się złotego jubileuszu kapłaństwa. Następnie wręczył mu dyplom mianujący go kapelanem Jego Świątobliwości.
Następnego dnia kardynał Kopp, w asyście dwudziestu jeźdźców, udał się powozem do kościoła św. Mikołaja w Starej Wsi, by udzielić tam sakramentu bierzmowania. Nadzwyczajnym pociągiem przyjechało wówczas do Raciborza 1126 bierzmowańców z parafii w: Zabełkowie, Rudyszwałdzie, Tworkowie i Krzyżanowicach. W godzinach popołudniowych szacowny gość udał się do więzienia przy ulicy Eichendorffa, udzielić sakramentu bierzmowania więźniom. We wtorek, już o godzinie 6.15, w tym samym celu pojechał na Ostróg. W środę 31 maja kardynał pojechał do Sudołu, by konsekrować tam nowo zbudowany kościół Matki Boskiej Różańcowej. Po uroczystościach wrócił do Raciborza, skąd pociągiem specjalnym, o godzinie 15.15, odjechał do Wrocławia.
Paweł Newerla
